بررسی موانع درون سازمانی موثر در عدم توسعه انجمنهای صنفی روزنامهنگاری ایران؛ مقایسه با کشورهای توسعهیافته

تاریخچهی انجمن های صنفی روزنامهنگاری ایران – از گذشته تا کنون- گواهی بر این قضیه استکه این انجمن ها به توسعهای که باید دست نیافتهاند. متولد شدهاند و - دیر یا زود – قبل از آنکه بهسازمانی بالغ تبدیل شوند، به تعطیلی خودساخته یا دیگرساخته دچار شدهاند.در این مقاله به بررسی تاثیر موانع درونسازمانی در عدم توسعهی انجمنهای صنفی روزنامهنگاری درایران و مقایسهی آن با کشورهای توسعهیافته پرداخته میشود. موانع درون سازمانی آن دسته ازموانعی هستند که تشکل های صنفی رسانه ای به عنوان یک سیستم، از درون و اجزای تشکیل دهندهی خود، درگیر آن هستند. روش تحقیق پیمایشی است وجامعهی آماری تحقیق را اساتید، روزنام-هنگاران و اعضای هیات مدیرهی انجمن های صنفی روزنامهنگاری در ایران و کشورهای توسعه یافتهتشکیل میدهند.یافته ها نشان میدهند که موانع درونسازمانی در عدم توسعهی تشکلهای صنفی روزنامهنگاری درایران تاثیری بالاتر از حد متوسط دارد در حالی که در کشورهای توسعهیافته این تاثیر پایینتر از حدمتوسط است. نتایج نشان میدهند که پیشرفت هر سازمان یا سیستم به عناصر داخلی آن سازمان نیزوابسته است، زمانی که هر یک از عناصر داخلی انجمن صنفی روزنامه نگاران (مدیریت، اعضاواساسنامهی انجمن) دارای ضعف و کاستی باشند، انجمن در طی کردن مسیر توسعه دچار مشکلخواهد شد.